Concertverslag Imogen Heap in Melkweg

De Britse singer-songwriter Imogen Heap met altijd opvallende verschijning creëert warme electronica / synthpop liedjes in de lijn van Kate Bush, Björk, Florence + The Machine en Bat For Lashes, of beter: andersom. Veel artiesten noemen juist Imogen Heap als inspiratie. Haar liedjes zijn ook gebruikt voor soundtracks van diverse films en series, waaronder CSI en Heroes. In augustus 2009 recenseerde ik haar laatste Ellipse album. Gisteravond was ze in de uitverkochte Oude Zaal van De Melkweg in Amsterdam. Niet, alleen, want ze was tevens gastvrouw van twee voorprogramma’s.

Als eerste speelde en zong de Amsterdamse Habiba eigen liedjes met een harp onder handen. Van een aanklacht tegen grijze dagen tot intieme liefdesmomenten, zoals Sweet Talk, Things Are Not That Important en I Know. Niet direct de stijl die je bij Imogen Heap concerten zou verwachten, hoewel ze flink haar best deed zo’n klassiek instrument tot modern hulpmiddel om eigentijdse liedjes te vertolken te promoveren. In de meegebrachte plastic zak zat een aantal zakken gechocolateerde rozijnen voor het publiek. Eén van die zakken plukte ik uit de lucht en vormde het startpunt voor een neem-en-geef-door keten in het publiek. Verder kennismaken met Habiba’s muziek kan op Myspace.

Back Ted n Ted, het alias van Ryan Breen uit de woestijnstad Phoenix, Arizona, bracht als tweede act new wave in een 21e eeuw jasje. Met zijn gitaar, pedalenset, Apple en looper + sampler bouwde hij laag voor laag wave/rock/dansnummers op. Knap en overtuigend, hoewel wat weggedrukt op zijn plaats aan de rechterkant van het podium. Alleen bij het laatste nummer, een vette dance track, sprong hij los van zijn positie en benutte de rest van het podium. Zijn EP Rookie is uit op iTunes. Goed voorbeeld van zijn ‘sound’ is Hookie.

Verder kennismaken kan op Facebook, Twitter, iLike en Myspace.

Van First Train Home tot voorbij de toegift Hide & Seek bleek Imogen Heap live een vakvrouw. Ik had haar nog niet eerder live gezien, maar met haar drie bandleden (percussie, viool, gitaar/toetsen/zang) imponeerde ze, bracht fans gemakkelijk tot meezingen en interactie. De ontspannen humor en het eerlijk zijn over de fonetisch gespelde Nederlandse zinnetjes op haar armen werkten absoluut sfeerverhogend. Veel tracks van Ellipse kwamen voorbij, maar ook een spaarzame Frou Frou track en wat oudere nummers als Blanket en Headlock.

Naast een aantal synths en een elektronische vleugel bediende Imogen zich van een pluchen vogel, een stofzuigerslang en glas, belletjes en de op haar polsen aangebrachte microfoons om geluid te produceren, erg leuk. Haar bandleden wisselden even makkelijk van instrument en de bewegelijkheid van Imogen zelf was ook prima. De ontspanning waarmee ze vooral met haar linkervoet het pianopedaal bedient, het publiek meeneemt in achtergronden bij liedjes, heerlijk!

Naluisteren kan bijvoorbeeld op Myspace of Last.fm. Vriendschap kun je sluiten via Twitter. Imogen Heap hoopt vóór het eind van dit jaar weer terug te zijn in Nederland. Welkom!