Coldplay geeft dit 9 songs tellende live album sinds half mei weg tijdens concerten en zette ‘m als een .zip bestand op de eigen website. Mond-op-mond-reclame over een een cadeautje aan de trouwe fans is immers ook wat waard. En eigenlijk is het best boeiend waarom ook zoveel christelijke artiesten en bands zeggen door Coldplay beïnvloed te zijn. Want wat moet je met de toekomst willen zien in een glas water. (Glass of Water ). Het is dat de nuchtere constatering “What are we drinking when we’re done? Glasses of water” het lied besluit. Maar in 42 , en da’s toch echt andere koek dan U2 ‘s 40 bezingt Coldplay de in het hoofd ronddolende geesten van overledenen (“Those who are dead are not dead, they’re just living my head”). Nergens tikt het klokje zoals thuis (Clocks ). Na het liefdesliedje Strawberry Swing is het de beurt aan het in elkaar overlopende The Hardest Part met Postcards From Far Away . Viva La Vida klinkt live uitgevoerd geweldig opzwepend. Het publiek zingt het ooohhhh nog lang door. Het folksy Death Will Never Conquer , de soort hidden track van Viva La Vida or Death & All His Friends , bezingt het verlangen naar de hemel en het eigenlijk niet zo nodig hebben om het bij ‘dood’ te houden. Fix You klinkt hoopvol “Lights will guide you home” als je het niet zo ziet zitten. Het had qua tekst een The Echoing Green song kunnen zijn. Death And All His Friends sluit dit live album af. OK, het is niet slim de dood en z’n vrienden te volgen, wie wel Chris Martin in het midden. Om dan Relient K ‘s album Two Lefts Don’t Make a Right.. But Three Do (2003) maar als verschil aan te halen. Links, rechts, links, rechts, links is uiteindelijk naar links. Driemaal linksom is een bekering. Dat is een beslissende stap extra.
